Yavru Köpeğime Yaşına Girmeden Neler Öğretmeliyim?

Hangi cins olduğu fark etmeksizin her yavru köpek tartışılmaz bir şekilde sevimlidir. Masum yüzleri, tatlı köpek sesleri, yumuşak pembe patileri ve kulakları ile bu bebeklere kızmak için oldukça katı kalpli ve soğuk olmalıyız. Bazen onların eğitimi için bunu yapmak ve kötü kalpli ya da soğuk biri olmasak da onları eğitmek adına sert davranmamız gerekir. Bir yandan hayata yeni başlamış bu sevimli yavrulara her anlamda destek olmak için onların yüzü düştüğü anda mutlu etmek istiyorsunuz ancak eğer gerekli eğitimleri sağlayamazsanız bu durum nedeniyle zor dönemler geçirebilirsiniz. Nasıl yapacağınızı bilmiyor ve onlara nasıl eğitim vereceğinizden emin değilseniz bu rehber size yardımcı olacak ve köpeğiniz 1 yaşına gelmeden önce onun için gereken doğru komutları bu yazıda bulacaksınız. 

 

Ona başka bir şey öğretmeyecek olsanız bile mutlaka sosyal bir hayvan olmasını sağlamalısınız. Her şeyden önce köpeğinize dünyanın güvenli ve mutlu bir yer olduğunu öğretin. Bu sürecin resmi adı sosyalleşmedir. Yavru köpeğinizi birçok yere götürmek, onu farklı manzaralara, seslere, yüzeylere, insanlara ve diğer hayvanlara maruz bırakmak ve bunu yaparken iyi vakit geçirdiğinden emin olmak anlamına gelir. Ona dünyayla ve köpek olarak hayatında karşılaşabileceği her şeyle pozitif bir bağ kurmak için bundan daha iyi bir seçenek yoktur. Pek çok insan, yavrularını sosyalleşmek için birçok farklı yere götürmenin yeterli olduğunu gibi bir algıya kapılıyor ve bazen kritik öneme sahip kısmı kaçırıyor: Yavru köpeğinin iyi vakit geçirip geçirmediğini kontrol etmek. Bunu yapmak için sosyalleşme seviyesini aşamalar halinde yapmanız işinizi kolaylaştıracaktır. 

Sosyalleşmek onun eğitiminde yavaş yavaş ilerlemenin ilk adımını oluşturur ve sosyalleşme dört haftadan yaklaşık 13 ila 14 haftaya kadar sürebilir. Örneğin yavrunuzu sekiz haftalıkken alırsanız, bu sürenin yarısı çoktan geçmiştir. Bu durumda, yavrunun ilk sahibinin ona iyi bir sosyalleşme temeli atmış olmasını umun. Şimdi sıra sizde.

Yavru köpeğinizi çevreyi makul ölçüde kontrol edebileceğiniz güvenli yerlere götürün. Gürültülü partiler ve kalabalık sokak eğlenceleri iyi bir fikir değildir. Küçük sosyal buluşmalar, kontrollü çocuk grupları ve iyi yönetilen, kuvvet gerektirmeyen köpek yavrusu eğitim sınıfları iyi bir seçenektir. Evcil hayvan kabul eden işletmeleri bulun ve onu alışverişe götürün. İlk başlarda bunu sık sık yapın ki kalabalığa, gürültüye ve sosyalleşmeye alışsın. 

Herhangi bir zamanda korkmuş görünüyorsa, onu korkuya neden olan uyarandan uzaklaştırın, güvenli bir mesafeden gözlemlemesine izin verin ve korktuğu şey ne olursa olsun, onunla iyi bir ilişki kurmasına yardımcı olmak için yüksek kaliteli ikramlarla besleyin. Onu nelerin rahatsız ettiğini not edin ve zamanla listenin üzerini çizerek korktuğu her şey ile yüzleşmesini sağlayın. 

 

Köpekler sosyal hayvanlardır; İnsanlar tarafından kontrol edilmeyen eski zamanların dünyasında, köpeklerimiz zamanlarının çoğunu başkalarıyla birlikte geçirirdi. Vahşi köpek popülasyonları bize, dünyanın "kurt" anlamında gerçek bir sürü olmasa da, vahşi köpeklerin sosyal gruplarda var olma eğiliminde olduğunu gösterdi. Kendi türlerinden başkalarıyla birlikte olmayı da çoğunlukla tercih ediyorlar. Buna karşılık, dünyamızda önemli bir köpek popülasyonu ilkel yaşamından kopmuş bir şekilde 8 ila 10 saat (çalıştığınız süre boyunca) evde yalnız bırakılır. Köpek dostlarımızda ayrılık ve kendini muhafaza etme kaygısı davranışlarının görülme sıklığı bunun üzücü bir kanıtıdır.

Yavrunuzda bu davranışları uyarmaktan kaçınmak için, onu yavaş yavaş “yalnızlık” ile tanıştırın. Siz yokken güvenli bir şekilde kapatılabilmesi için bu sürece köpek sandığı veya egzersiz kalemi eğitimi ekleyin. Aslında yapabiliyorsanız yavrunuz geldikten sonra işten en az birkaç gün izin almayı planlayın, böylece yalnız başına daha uzun sürelere alışmasına yardımcı olabilirsiniz. Yorgun olması için önce onunla oynayın, sonra onu sandığına ya da yatağına koyun. Ona doldurulmuş bir oyuncak ya da başka nefis bir çiğneme oyuncağı verin ve yakınında oturun, okuyun ya da bilgisayarınızda çalışın. Kendi başına sakinleşene ve rahatlayana kadar onunla aranızdaki mesafeyi ve onu yalnız bıraktığınız süreyi yavaşça artırın. Zamanla bu duruma alışacak ve daha fazla kendiyle kalmayı öğrenecektir.

 

Yavru köpeğinize gitmesini istediği yeri engellemeyi öğretme süreci çok önemlidir. İşlem çok basittir ancak her zaman kolay değildir. Başarılı ev eğitimi, üst düzey yönetim gerektirir: Yavru köpeğinize asla istenen yerlerden başka bir yerde tuvalete gitme fırsatı vermemelisiniz.

Anahtar kavram, yavrularınızı gitmesi gerekenden daha sık lazımlık noktasına götürmekte yatıyor. Ve “işini yaptığı” sırada ona destek vererek güçlendirmelisiniz. İlk başta onu her saat başı dışarı çıkarın, ardından tuvalet gezileri arasındaki süreyi kademeli olarak artırın. Onu farklı yüzeylere gitmeye teşvik etmek de iyi bir fikirdir. Onu sadece çimenlerin üzerinde gezdirirseniz, çimenlerin olmadığı durumlarda çakıl veya kire gitmeyeceğini görebilirsiniz. 

O gittikten sonra onunla biraz oynayın; Eğer tuvaletini evde yaptığında açık hava eğlencesinin durdurulduğunu keşfederse, dışarıda geçireceği zamanı veya sizinle olan etkileşimini uzatmak için mümkün olduğu evde kadar uzun süre tuvaletini tutmayı öğrenebilir.

Düzenli banyo molalarına ek olarak, yavruların genellikle yemekten kısa bir süre sonra ve yorucu oyun seanslarından sonra ortadan kaldırılması gerektiğini unutmayın.

Onu bir hata yapıp evin içinde tuvaletini yaptığını yakalarsanız, neşeyle, “Oops! Dışarıda! deyip işlemi orada bitirmesi için eşlik edin. Yüksek sesle “Hayır, kötü köpek!” şeklinde sert tepki verirseniz biraz korkacaktır. Ona onu görebileceğin yere gitmenin güvenli olmadığını öğretirseniz, o da arka yatak odasına gitmeyi ya da kanepenin arkasına tuvaletini yapmayı öğrenecektir. Cezalandırıcı kazalar, aynı zamanda, onu cezalandıracağınız korkusuyla hata yapma riskini artırır. 

 

Yavru köpeğinizin ortamını (bağlar, tasmalar, bebek kapıları, egzersiz kalemleri ve doğrudan gözetim ile) yönetirseniz, böylece sadece “yasal” çiğneme nesnelerini çiğneme fırsatına sahip olur. Yoksa önüne gelen her şeye saldırmak isteyecektir. Ona ev özgürlüğünü çok daha erken verebilir, çok daha fazlasını elde edebilirsiniz. Değerli eşyalarınızın güvende olduğuna dair ona inanmak tabii ki iyidir ama yine de bir hâkimiyet kurmanız en doğrusu olacaktır. 

Farklı köpekler, farklı çiğneme türlerini sever, bu yüzden sevdiğini bulana kadar ona çok çeşitli çiğnenebilir ürünler sağlayın. Bir köpeğin çiğneme ihtiyacının yavruluğun çok ötesine geçtiğini unutmayın, bu nedenle bu çiğneme nesnelerini hayatı boyunca el altında bulundurun.

 

Geri çağırma, köpeğinize öğretebileceğiniz en önemli davranış olabilir. Sağlam bir geri çağırmaya sahip bir köpeğiniz olursa, tasmasız bırakıldığı alanlarda koşma ve oynama konusunda daha fazla özgürlük verebilirsiniz. Koşan ve oynayan köpekler genellikle hem fiziksel hem de zihinsel olarak çok daha sağlıklıdır ve etrafta koşarak fazla enerjiyi yakabildikleri için birlikte yaşamaları çok daha kolaydır. Yorgun bir köpek mutlu bir sahip demektir!

 

Her zaman "iyi şeyler" anlamına gelen bir hatırlama ipucu kullanın. Örneğin çok sevdiği bir oyuncakla veya yüksek değerli bir ikramlarla oynama şansı gibi. Ve köpeğinizi asla sevmediği bir şey için, mesela hap vermek gibi, çağırmayın. Ödül ve sevilmeyen durum kavramını birbirini karıştırmak sonrasında zorluk yaratabilir. Kesinlikle onu asla size çağırmadan önce cezalandırın. Asla bilemezsiniz; sağlam bir geri çağırma refleksi kazanması, bir gün köpeğinizin hayatını kurtarabilir...

Köpeğinizle yüz yüze geldiğiniz, ona gelmesini emredeceğiniz ve gelmezse tasmasını çektiğiniz eski moda eğitimin aksine, günümüzün pozitif eğitmenleri bunu eğlence yoluyla yapmayı tercih ediyor. Köpeği arayarak ve sonra hızla kaçarak bir “Koşarak Gel” diyerek teşvik edebilir, böylece köpek dörtnala koşarak peşinizden geldiğinde onu ikramlar ve oyuncaklarla ödüllendirebilirsiniz. Gel komutunu öğrendikten ve uyguladıktan sonra hayatınız çok kolaylaşacak ve onun güvenliği için de doğru bir eğitim vermiş olacaksınız.

 

Köpeklerimiz hayatları boyunca pek çok insan dokunuşuna katlanmak zorundadır ve bundan her zaman pek hoşlanmazlar. Onları pek suçlayamazsınız; dokunuşların çoğu nahoştur, istemediği anda onu sevmek isteyen bir sürü insan olacaktır. 

Bir köpek yavrusu olarak, insan dokunuşunun iyi şeyler sağladığını (temel klasik koşullanma) ve yalnızca kesinlikle gerekli bir his olduğunu öğretirseniz, köpeğiniz için hayatı çok daha kolay hale getirebilirsiniz. Veterinerler düşük stresli taşıma tekniklerini kullanmak için yeni bir metot kullanıyor, bu nedenle köpeklerin rutin muayeneler, kan alma ve aşılar için zorla zapt edilmesi gerekmiyor artık. 

Yavru köpeğinize dokunuşları lezzetli ikramlarla eşleştirerek başlayın; tehdit edici olmayan bir yerden, belki de boynunun yanına bir dokunuşla başlayın. Dokunma tedavisi gibi düşünün. Ona dokunduğunuzda gözlerinin parlamasına ve başının tedavi edici özellik taşıyan ellerinize doğru dönmesine dikkat edin. Onunla bu sırada mutlaka bir bağ kurun. Bu, koşullu bir duygusal tepkidir; dokunmanın ikramları gerçekleştirdiğini sanar ve her dokunuşa izin verdiğinde ardından bir ikram geleceğine inanır.

Bu sürekli olarak gerçekleştiğinde, dokunuşunuzu vücudunun daha fazla rahatsız olabileceği diğer bölgelerine doğru hareket ettirin: Kulakları, pençeleri veya göbeğinin altı. Devam etmeden önce her yeni noktada bağı kurduğunuzdan emin olun. Sizden aktif olarak uzaklaşıyorsa, çok hızlı ilerlemişsiniz demektir; geri çekilin ve daha yavaş gidin. Bu süreç paha biçilmezdir ve tırnak kesmeden tımarlamaya ve yaralanmaların tedavisine kadar her konuda size yardımcı olacaktır.

 

Köpeğinize arabanın harika bir yer olduğunu öğretebilir ve hayatının geri kalanında sizinle birlikte bir yerlere gitmeyi sevmesini sağlayabilirsiniz.

Sorunun bir kısmı, birçok yavru için ilk araba yolculuğunun çok travmatik olmasıdır. Annesinden ve yavru arkadaşlarından ilk kez ayrılıyor olabilir ve arabanın ayrılmasının ve hareket etmesinin stresi araba tutması yaşamasına neden olabilir. Bingo! Şimdi arabayı stres ve kusma ile ilişkilendiriyor. Mümkünse, yavru köpeğinizin yetiştiricisinden, etkinlikle daha iyi bir ilişki kurması için bazı kardeşleriyle kısa araba gezintileri yapmasını isteyin. Ayrıca, araba tutma olasılığını azaltmak için yetiştiricinin, barınak veya kurtarma grubunun, planlanan alımınızdan birkaç saat önce yavrularınızı beslememesini isteyebilirsiniz.

Tüm bunlar için çok geçse, bir sonraki en iyi yapacağınız şey, yavrularınızın araba ile zaten olumsuz olan ilişkisini değiştirmek için çalışmaktır. Onunla arabada oturarak başlayın; motoru bile çalıştırmayın. Ona lezzetli çiğneme oyuncakları verin, onunla bazı antrenman oyunları oynayın, arabayı eğlenceli bir yer haline getirin.

Sadece arabada olmaktan mutlu olduğunda (bu birkaç seans alabilir; acele etmeyin), motoru çalıştırın ve hiçbir yere gitmeden eğlence ve oyun sürecini tekrarlayın. Ardından, arabayı sizin için yapan bir yardımcı ile araba çok kısa bir mesafe hareket ederken araba oyunları oynamaya devam edin. Yolculuğun sonunda, onu arabadan çıkarın ve onunla eğlenceli şeyler yapın, ardından arabaya geri koyun ve kısa bir mesafe daha seyahat edin.. Zamanla, “Gezmek ister misin? dediğinizde mutlu kuyruk sallamaları ve eğlenceli şeyler beklentisiyle gönüllü olarak arabaya atlayan bir köpekle karşılaşacaksınız. Tüm bunlardan sonra bile araba tutabilen bir köpeğiniz varsa, ona binmeden önce bir veya iki kez zencefilli şeker vermeyi deneyin ve / veya veterinerinizden midesini sakinleştirmeye yardımcı olacak ilaçlar isteyin.

 

Yavru köpeğinizin sosyalleşmesinden sonra, köpeğinize hayatı boyunca öğrettiğiniz ve onayladığınız en önemli şey bu olabilir. Köpeğinizin savunucusu olmak ve kim olursa olsun kimsenin ona nasıl davranılması gerektiğine dair içgüdülerinize aykırı şeyler yapmasına izin vermemekle yükümlüsünüz. Köpeğinizle ilgilenirken isteklerinizi destekleyecek ve saygı duyacak çok sayıda profesyonel var. Kendi adına konuşamaz; onun adına konuşman için sana güveniyor. Ona bu güveni sağlam bir şekilde vermek için elinizden geleni yapın.

Özetle, başta yalnız kalma becerisi kazandırıp yabancılara alışmasını sağlarsanız ve temelden gelen bir özgüven ile onun her zaman yanında olacağınızı hissettirirseniz; 1 yaşına kadar ona gerekli olmasa da temel olan her şeyi verdiniz demektir.